ROZSTRZYGANIE SPORÓW W ZAKRESIE ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH

Komisja Europejska w stanowisku z 21 grudnia 2011 roku wyraziła przekonanie, że Krajowa Izba Odwoławcza jest sądem w rozumieniu art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej . Stanowisko to nie budzi zdziwienia, gdyż kształt polskiego sytemu środków ochrony prawnej nie jest ewenementem w ustawodawstwie europejskim. W porządkach prawnych państw – członków Unii Europejskiej – można odnaleźć podobne regulacje instytucjonalne i proceduralne zapewniające ochronę praw w postępowaniu o udzielenie zamówienia. Ustawodawca niemiecki powierzył rozstrzyganie sporów między instytucją zamawiającą, a podmiotem domagającym się ochrony swoich praw w postępowaniu o udzielenie zamówienia wyspecjalizowanym organom nie będącym sądem powszechnym, ani sądem administracyjnym, z możliwością kontroli sądowej rozstrzygnięcia wydanego przez ten organ.

Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych stanowi samodzielną regulację tej sfery obrotu prawnego. Zgodnie z zakresem przedmiotowym określonym w art. 1 ustawa określa zasady i tryb udzielania zamówień publicznych, środki ochrony prawnej, kontrolę udzielania zamówień publicznych oraz organy właściwe w sprawach określonych w ustawie. Dostrzeżenia wymaga, że ustawa Prawo zamówień publicznych stanowi regulację o charakterze całościowym.